Wall Street in de jaren 90: drie zakelijke herenschoenen met Cuban heel om de dresscode subtiel te breken

Vorig jaar presenteerde ik een eerste samenwerking met Fratelli Mocchia di Coggiola, dit Italiaans-Parijse maatwerkhuis dat me zo had verleid door zijn vermogen om de codes van mannelijke elegantie met evenveel strengheid als humor te hanteren. U herinnert zich misschien die tassel loafers en die balmoral laarzen, beide met een licht verhoogde Cubaanse hak waarmee we op de verhoudingen konden spelen zonder in karikatuur te vervallen.

Deze nieuwe collectie, genaamd The Businessman, verlengt deze signatuur en plaatst deze in een heel bijzonder universum: dat van de Amerikaanse financiële wereld van de jaren 90, met precies genoeg ironie om het niet al te serieus te nemen. We hebben dus gewerkt aan drie essentiële modellen van de zakelijke garderobe: zwarte cap-toe oxfords, zwarte penny loafers, en mijn favorieten, bordeauxrode grainé lederen horsebit loafers.

I. WALL STREET, SMOG EN CUBAN HEEL

Fratelli Mocchia di Coggiola heeft rond deze collectie een vrij genietbaar verhalend universum opgebouwd: dat van Wall Street met zijn decor van staal, glas en smog. We ontmoeten er Luke Stark, een onvermoeibare selfmade zakenman, zijn ambitieuze secretaris Raph die ervan droomt hem te onttronen, en de mysterieuze Mr. World, die ongrijpbare figuur uit de internationale financiële wereld.

Deze ietwat ongebruikelijke enscenering weerspiegelt perfect de geest van deze schoenen: ze zijn volkomen serieus in hun constructie en afwerking, maar bezitten die extra ziel die hen onderscheidt van conventionele zakelijke modellen. Het is precies deze balans die me interesseert: voldoende binnen de codes blijven om nooit een valse noot te slaan in een professionele context, terwijl je die kleine discrete durf behoudt die aangeeft dat je je onderwerp kent.

II. DE ZWARTE PENNY LOAFER: VAN NOORSE FJORDEN TOT WALL STREET

Het eerste model is een uiterst klassieke penny loafer van zwart box calf leer, typerend voor de Amerikaanse zakenwereld. Het zou bijna als sober kunnen doorgaan als we er niet die 3,8 cm hoge Cubaanse hak aan hadden toegevoegd, die hier een originaliteit wordt die discreet genoeg is om professioneel te blijven, en opvallend genoeg om de aandacht van kenners te trekken.

De geschiedenis van deze schoen is het waard om bij stil te staan, want het illustreert perfect hoe een Noors ambachtelijk model de uniform van Wall Street wordt via de campussen van de Ivy League. Het is de hele geschiedenis van de Amerikaanse elegantie die in deze schoen wordt gespeeld.

Wanneer Noorse schoenmakers de Iroquois mocassins ontmoeten

Alles begint lang voor de jaren 1930, in het Noorse dorp Aurland. Schoenmaker Nils Tveranger ontwikkelt daar vanaf 1908 een veterloze mocassin die op slimme wijze de traditionele schoenen van Scandinavische vissers combineert met de gestikte mocassin neus die hij had gezien bij de Iroquois tijdens zijn leertijd in Noord-Amerika. Deze onverwachte ontmoeting tussen Noordse knowhow en Indiaanse techniek leidt tot een werkelijk revolutionair model.

De transformatie tot Amerikaans icoon vindt plaats in 1936 wanneer G.H. Bass het concept overneemt en zijn “Weejun” creëert – een speelse samentrekking van “Norwegian”. Bass’ innovatie ligt in de toevoeging van een leren band met de karakteristieke diamantvormige uitsnede op de wreef, die de beroemde “penny-gleuf” zal worden, evenals een “beefroll”-stiksel aan de zijkanten om structurele ondersteuning te bieden.

Yale, de bestudeerde nonchalance en een munt

De bijnaam “penny loafer” ontstond in de jaren 1950 toen studenten van de Ivy League een munt in de diamantvormige gleuf begonnen te steken. Al in 1940 beweerde Yale dat de schoen “de universiteit stormenderhand had veroverd”. De campuscultuur van die tijd gaf de voorkeur aan die beroemde “bestudeerde nonchalance” en “verzorgde onzorgvuldigheid” die de preppy stijl definiëren: de penny loafer voldeed perfect aan deze aspiratie, casual genoeg voor de universitaire geest en toch met een passende elegantie.

In de jaren 1980 werd het model bijna een uniform op Wall Street. Zwarte penny loafers werden toen beschouwd als volkomen geschikt voor zaken in de Verenigde Staten, breed geaccepteerd in business casual en zelfs met pakken in veel industrieën. De toegenomen veiligheid op luchthavens en in gebouwen speelde ook een rol: het slip-on ontwerp betekende geen vertraging bij het passeren van controles, en voor makelaars is tijd geld.

Onze versie: Italiaans box calf en Cubaanse hak

De versie die wij aanbieden, blijft trouw aan dit Amerikaanse erfgoed en profiteert tegelijkertijd van het Spaanse vakmanschap dat de productie van Fratelli Mocchia di Coggiola kenmerkt. Het gladde zwarte leer biedt een verzorgde en professionele afwerking, terwijl de band zijn karakteristieke diamantvormige uitsnede behoudt. De zachte leren binnenkant garandeert optimaal comfort, zelfs tijdens lange dagen op kantoor.

De Cubaanse hak geeft het model zijn kenmerkende persoonlijkheid. Deze gematigde verhoging verbetert de houding en verlengt het silhouet zonder ooit opzichtig te worden. Het leer is afkomstig van de Italiaanse leerlooierij Conceria Nuova Antilope, die al sinds 1958 actief is en een box calf produceert dat herkenbaar is aan zijn chroomlooiing en karakteristieke grijsblauwe rand.

De penny loafer bevindt zich in een interessant gebied van het formele spectrum: minder formeel dan een geregen oxford, maar gekleder dan een klassieke mocassin, vooral in de zwarte versie. Deze veelzijdigheid maakt het een bijzonder waardevol model in een eigentijdse herengarderobe waar de codes zijn versoepeld zonder volledig te verdwijnen.

Op Wall Street zou de zwarte penny loafer gedragen worden door de zelfverzekerde CEO of VP, degene die zich heeft bewezen en die achter de schermen de meest strategische deals onderhandelt.

Van rebel tot president: James Dean, Elvis en JFK

James Dean belichaamt de penny loafer perfect in “Rebel Without a Cause” en “East of Eden” in 1955, en creëert dat beeld van jeugdige verfijning vermengd met rebellie dat iconisch zou worden. Elvis Presley maakte er een essentieel onderdeel van zijn optredens van, terwijl Michael Jackson ze definitief vereeuwigde met zijn beroemde witte sokken om de moonwalk uit te voeren in “Billie Jean”.

Buiten de muziekscene bewees John F. Kennedy dat de penny loafer echt gekleed kan zijn door hem zowel met pakken als in casual kleding te dragen. Miles Davis droeg ze tijdens opnamesessies, wat hun absolute veelzijdigheid bevestigde.

Hoe de penny loafer te dragen met een grijs pak

De zwarte penny loafer is een bijzonder verstandige keuze bij dit lichtgrijze driedelige pak dat op deze foto’s te zien is. Deze combinatie balanceert op briljante wijze professionele ambitie en een beheerste nonchalance: de mocassin verlicht de strengheid van het volledige pak en behoudt tegelijkertijd een zelfverzekerde elegantie.

De royale opening van de broek (hier zichtbaar ongeveer 20-21 cm) is cruciaal voor het slagen van deze combinatie. Deze uitgesproken breuk op de wreef voorkomt dat de mocassin te bloot lijkt en behoudt het formele evenwicht van de outfit. Met een strakkere broek zou de penny loafer het silhouet uit balans kunnen brengen door te massief te lijken.

Met zo’n lichtgrijs is zwart leer de voor de hand liggende keuze en behoudt het de nodige formele verankering. Een bruine penny loafer, zelfs een donkere, zou een te casual noot introduceren die de autoriteit van het geheel zou verzwakken. Het zwart profiteert van de structurele nonchalance van de veterloze mocassin en behoudt tegelijkertijd de verfijning die vereist is voor een professionele context.

Het witte overhemd van popeline of lichtgewicht oxford is de veiligste keuze. De hier zichtbare gestreepte bordeauxrode das werkt perfect: hij voegt een beheerste kleur toe zonder excentriciteit. Het driedelige gilet compenseert op slimme wijze de nonchalance die door de mocassin wordt geïntroduceerd en versterkt het afgewerkte karakter van de outfit.

De penny loafer is hier verkrijgbaar voor €290 in plaats van €390

III. De bordeauxrode horsebit loafer van grainéleer: wanneer Florence op Wall Street arriveert

Het tweede model is een horsebit loafer van bordeauxrood grainéleer, een emblematisch stuk dat de ontmoeting tussen Florentijns vakmanschap en internationale elegantie belichaamt. Het is het meest opzichtige paar van deze collectie, maar ook mijn favoriet: het aanvaardt zijn status volledig en blijft perfect draagbaar in een professionele context als het met onderscheidingsvermogen wordt gedragen.

1953: Aldo Gucci vindt de Italiaanse loafer uit

De geschiedenis van deze schoen begint precies in 1953, het jaar waarin Aldo Gucci de eerste boetiek van het huis buiten Italië opent, in de lobby van het Savoy-Plaza Hotel in Manhattan. Tijdens een eerder bezoek aan New York had Aldo de sterke voorkeur van Amerikaanse mannen voor casual slip-on loafers opgemerkt, met name de Bass Weejuns die populair waren bij preppy studenten.

Bijgevolg wilde Aldo een gekledere, meer verfijnde Italiaanse versie creëren die de Amerikaanse klantenkring zou aanspreken en tegelijkertijd de Europese verfijning zou behouden. Het detail van de horsebit – dat miniatuur metalen ornament dat bestaat uit een dubbele ring verbonden door een staaf, geïnspireerd op het trensbit dat in paardentuigen wordt gebruikt – werd toegevoegd als eerbetoon aan de fascinatie van zijn vader Guccio voor paardrijden.

Deze hippische referentie is diep geworteld in het DNA van Gucci. Guccio Gucci had na de Eerste Wereldoorlog als bagagedrager in het Savoy Hotel in Londen gewerkt, waar hij de rijke Britse aristocraten en hun op polo en paardrijden gerichte levensstijl observeerde. Toen hij in 1921 zijn bedrijf in Florence oprichtte, specialiseerde hij zich natuurlijk in hoogwaardige lederwaren en hippische accessoires. Het horsebit-motief was al begin jaren vijftig op Gucci-tassen verschenen voordat het in schoenen werd verwerkt.

De strategische keuze voor zwart leer in plaats van bruin was doorslaggevend: zwart was destijds niet typisch voor loafers, maar maakte ze onmiddellijk formeler. Het metalen detail van de horsebit voegde op zijn beurt een geklede verfijning toe die de casual Amerikaanse loafer verhief tot iets dat geassocieerd werd met Europese verfijning en status.

Van de jetset tot het MoMA: de wijding van een icoon

Het succes was onmiddellijk bij de Italiaanse aristocratie en de internationale jetset. Sophia Loren, Gianni Agnelli (de Italiaanse industrieel en het belangrijkste stijlicoon van het land), Cary Grant, Fred Astaire en Jacqueline Kennedy Onassis namen het model snel over. In de jaren 1970 namen de zakenlui van Wall Street ze massaal over, wat hen de suggestieve bijnaam “deal sleds” opleverde.

De cijfers spreken voor zich: al in 1969 verkocht Gucci jaarlijks 84.000 paar alleen al in de Verenigde Staten. De ultieme erkenning kwam in 1985 toen het Museum of Modern Art in New York de horsebit loafer opnam in zijn permanente collectie – de enige schoen die deze eer te beurt viel, een bewijs van zijn status als iconisch designobject buiten zijn kledingfunctie.

Van la dolce vita tot DiCaprio: een filmische reis

De horsebit loafer heeft een indrukwekkende filmcarrière achter de rug. Audrey Hepburn danst elegant in een paar tijdens een iconische scène in “Funny Face” (1957). Sophia Loren draagt ze in “The Priest’s Wife” (1970), en belichaamt daarmee de Italiaanse elegantie.

Aan de mannelijke kant draagt Dustin Hoffman ze in “Kramer vs. Kramer” (1979), Matt Damon in “The Talented Mr. Ripley” (1999) – een film die regelmatig wordt aangehaald vanwege zijn invloed op de mannelijke zomergarderobe –, Brad Pitt in “Fight Club” (1999) en Leonardo DiCaprio in “The Wolf of Wall Street” (2013), waar zelfs Jonah Hill een paar Gucci loafers vasthoudt.

Meer recentelijk verscheen de Gucci loafer in “Quantum of Solace” (2008), gedragen door de schurk Dominic Greene, en in “Frost/Nixon” (2008) met Michael Sheen, waar de schoen een cruciaal moment in het leven van een voormalige president symboliseert.

Onze keuze: bordeauxrood grainé en gouden bit

Onze keuze voor het bordeauxrode grainéleer is een uitgesproken statement. Waar de klassieke zwarte versie formaliteit en terughoudendheid belichaamt, brengt bordeauxrood een welkome persoonlijkheidstoets in een vaak te monochrome zakelijke garderobe. Het grainéleer is ook afkomstig van Conceria Nuova Antilope: de textuur wordt verkregen door een mechanisch proces waarbij het leer onder verschillende mallen wordt geperst om uitgesproken nerven te creëren.

Het gouden metalen bit behoudt zijn oorspronkelijke vorm: deze dubbele ring verbonden door een staaf blijft onmiddellijk herkenbaar. Het is een sieraad dat werkt omdat het een verhaal vertelt, dat van het Florentijnse hippische erfgoed, terwijl het discreet genoeg blijft om niet in opzichtigheid te vervallen.

De zachte leren binnenkant garandeert optimaal comfort, zelfs op drukke dagen. De Goodyear-constructie zorgt voor een onverwoestbare stevigheid en de mogelijkheid om de schoen te verzolen, waardoor de levensduur aanzienlijk wordt verlengd.

Hoe de valkuil van vulgariteit te vermijden

Geboren in de ateliers van Gucci in het midden van de 20e eeuw, toont deze schoen onomwonden zijn status via de beroemde gouden metalen gesp die de wreef siert. Toch slaagt hij erin, wanneer hij met onderscheidingsvermogen wordt gedragen zoals op deze afbeeldingen, de valkuil van vulgariteit te vermijden om een zelfverzekerde elegantie te belichamen.

Het is juist de soberheid van het antracietgrijze tennisstreepjespak die de bordeauxrode mocassin laat spreken zonder in overdaad te vervallen. De fijne, strakke strepen, perfect verticaal, verankeren de outfit in een rigoureus professioneel register. De camel jas tempert de durf van de schoen nog verder: deze neutrale en tijdloze kleur fungeert als een regulator, een tegenwicht dat voorkomt dat de outfit in een gratis demonstratie vervalt.

Het bordeauxrood van de mocassin staat in slimme dialoog met de warme tinten van de jas en creëert tegelijkertijd voldoende contrast met het koele grijs van het pak. Deze kleurharmonie getuigt van een doordachte overweging: men heeft niet zomaar opvallende schoenen aangetrokken, men heeft een coherent palet opgebouwd.

De blauw-wit gestreepte sokken, die vluchtig zichtbaar zijn, bevestigen deze zelfverzekerde benadering van de garderobe. In plaats van de impact van de horsebit loafer te proberen te verzachten met discrete accessoires, blijft men zijn persoonlijkheid bevestigen met kleine, afgemeten accenten. De cognackleurige leren aktetas verlengt deze logica: elk element van de outfit heeft zijn eigen karakter en draagt tegelijkertijd bij aan een opmerkelijk evenwichtig geheel.

Deze outfit is geschikt voor de succesvolle ondernemer, de directeur van een creatief bedrijf of de senior consultant die zijn legitimiteit niet langer hoeft te bewijzen en zich een uitgesproken persoonlijkheid kan veroorloven. De horsebit loafer duidt op een zekere financiële zekerheid en een diepgaande kennis van de kledingvoorschriften: men weet precies hoe ver men kan gaan zonder de grens te overschrijden.

De bordeauxrode horsebit loafer vereist iets meer zelfvertrouwen, maar biedt interessante mogelijkheden. De kleur bordeauxrood combineert bijzonder goed met grijstinten en marineblauw. Ik zou hem graag zien met een grijs flanellen pak of een marineblauwe blazer gecombineerd met een beige wollen broek. In de wereld die we ons hebben voorgesteld, zou dit model perfect passen bij de excentrieke en levensgenietende financier, degene die zijn succes graag viert met een vleugje beheerste extravagantie.

Onze horsebit loafer is hier verkrijgbaar voor 290€ in plaats van 390€ tot 2 december

IV. De oxford met rechte neus: van de campus van Oxford tot de City van Londen

Onze oxford is die van de analist die zijn uren niet telt en die razendsnel de ladder wil beklimmen: hij is er zeker van geen smaakfout te maken, maar wil toch een discrete originaliteit behouden met de Cubaanse hak.

Het derde model is een oxford met rechte neus van glad zwart leer, ook wel Oxford cap toe genoemd. Het is de formele schoen bij uitstek, het resultaat van een fascinerende evolutie die een schoen die aanvankelijk als casual werd gezien, transformeert tot het ultieme symbool van mannelijke elegantie.

Wanneer de studenten van Oxford de rebellie met hun voeten uitvinden

De geschiedenis begint rond 1800 met de Oxonian halfhoge laars die aan populariteit wint onder de studenten van de Universiteit van Oxford. In 1825 korten deze studenten de laarzen die tot de knie reikten in om de “Oxoniana” te creëren – een laars van gemiddelde hoogte met knopen, een hogere hak dan moderne oxfords, en een zijsluiting. De eerste schriftelijke vermelding van de “Oxford shoe” dateert van 1846.

De context van deze evolutie is bepalend: de overgang vindt plaats wanneer langere broeken met wijdere snitten de strakke Regency-rijbroeken vervangen. Mannen konden hun broek niet langer in hoge laarzen stoppen, wat kortere schoenen noodzakelijk maakte. De studenten van Oxford, die op zoek waren naar comfort in plaats van formaliteit, waren de pioniers van deze verandering.

Ironie van de geschiedenis: de Oxonian-schoen werd aanvankelijk als casual beschouwd – een rebelse keuze in vergelijking met de formele laarzen die door heren werden gedragen. Sommige mannen dachten zelfs dat de veters “te vrouwelijk” waren. Zo begint wat de meest formele schoen in de herengarderobe zal worden, zijn carrière als een symbool van studentenrebellie.

De toevoeging van de rechte neus: functie en verfijning

De variant met rechte neus ontstond aan het einde van de 19e eeuw met een dubbel doel: het extra stuk leer op de neus diende zowel als versteviging (bescherming van het teengebied tegen slijtage) als als esthetische verfijning. Deze horizontale lijn die over de wreef loopt, creëert een visuele breuk die het silhouet van de schoen verfijnt.

De rechte neus kan glad worden gestikt (formeler) of perforaties langs de naad hebben, waardoor een iets minder formele quarter-brogue ontstaat. Het is deze gladde versie die we hebben gekozen, waarbij we de voorkeur geven aan soberheid en formele elegantie.

De Victoriaanse wijding en de heerschappij over de City

In het Victoriaanse tijdperk (1837-1901) begonnen oxfords terrein te winnen buiten de universitaire omgeving. Hun verfijnde uiterlijk maakte ze geschikt voor formele gelegenheden, wat perfect aansloot bij de nadruk van die tijd op fatsoen en decorum. De vooruitgang van de Industriële Revolutie maakte kwaliteitsschoenen toegankelijker voor de ontluikende middenklasse.

In de 20e eeuw werd de zwarte oxford met rechte neus de absolute norm voor de bank-, juridische en financiële diensten in de City van Londen. De regel “geen bruin in de stad” maakte van de zwarte oxford een onmisbare standaard. Vóór 2016 verklaarde het rapport van de Britse Commissie voor Sociale Mobiliteit: “Voor mannen wordt het dragen van bruine schoenen met een zakelijk pak over het algemeen als onaanvaardbaar beschouwd door en voor Britse bankiers.”

Het typische pre-COVID-uniform in de City: marineblauw pak, wit of blauw overhemd met zilveren manchetknopen, en zwarte oxfords met rechte neus van prestigieuze fabrikanten als Crockett & Jones of Gaziano Girling. Monnikschoenen werden expliciet afgekeurd. Hoewel de kledingvoorschriften sinds COVID zijn versoepeld, blijft de zwarte oxford met rechte neus de veiligste keuze en domineert hij nog steeds belangrijke klantbijeenkomsten.

Onze versie: klassieke strengheid en Cubaanse hak

De versie die wij voorstellen, respecteert scrupuleus de codes van dit historische model. Het gladde zwarte leer biedt een onberispelijke en professionele afwerking.

De rechte neus is glad gestikt, zonder enige perforatie: we hebben gekozen voor de meest formele versie die mogelijk is. De horizontale lijn die over de wreef loopt is perfect recht en regelmatig, een bewijs van de zorg die aan de fabricage is besteed. Deze schijnbare eenvoud verbergt in werkelijkheid een grote techniciteit: het verkrijgen van zulke strakke en regelmatige lijnen vereist een aanzienlijke knowhow.

De Goodyear-constructie zorgt voor een uitzonderlijke stevigheid. Deze constructiemethode, duurder en technischer dan de klassieke Blake-steek, maakt het mogelijk om de schoen meerdere keren te verzolen gedurende zijn levensduur, wat een duurzame investering garandeert. De leren zool krijgt na verloop van tijd een patina en vormt zich geleidelijk naar de voet, wat het comfort bij elke draagbeurt verbetert.

De binnenkant is volledig gevoerd met zacht leer, zonder enig synthetisch materiaal. Deze aandacht voor onzichtbare afwerkingen onderscheidt kwaliteitsschoenen van industriële modellen waarbij wordt bespaard op wat het oog niet ziet.

Van Cary Grant tot James Bond: de Britse elegantie in de cinema

De zwarte oxford met rechte neus is de schoen van de heren uit de cinema. Cary Grant zette de standaard in “North by Northwest” (1959), waar hij oxblood cap-toe oxfords droeg met een grijs Glen plaid pak – de perfecte formule die James Bond en Don Draper zou inspireren.

Pierce Brosnan en vervolgens Daniel Craig in “Skyfall” en “No Time to Die” dragen Crockett & Jones Highbury, bijzonder verfijnde zwarte Oxfords. Colin Firth in “Kingsman: The Secret Service” (2015) maakt de zwarte oxford met rechte neus tot een essentieel onderdeel van het uniform van de geheim agenten. Patrick Bateman (Christian Bale) in “American Psycho” (2000) belichaamt de macht en onberispelijke verfijning van Wall Street.

Maximale strengheid en discrete durf

De zwarte oxford met rechte neus vormt de top van de formele hiërarchie in de herengarderobe. Hier geassocieerd met een marineblauw krijtstreeppak, belichaamt het het archetype van de rigoureuze zakenman: degene die de codes beheerst, de conventies respecteert en niets aan het toeval overlaat.

De krijtstrepen, bijzonder fijn en dicht op elkaar zoals te zien op deze foto’s, roepen onmiddellijk de wereld van financiën en advies op. De dubbele rij knopen versterkt het formele karakter van het geheel nog meer: de overlapping van de panden, de royale revers en de hoge knoopsluiting geven een imposante gestalte die van nature de meest strikte oxford vereist.

De grijze visgraatjas die eroverheen wordt gedragen, verlengt deze gestructureerde aanpak: we blijven in een zelfverzekerd, bijna vintage Brits zakelijk register, dat doet denken aan de bedrijfsleiders van de jaren 1950.

In tegenstelling tot de brogue die een zekere soepelheid toelaat of de oxford met meerdere uitsnijdingen die een beetje lichtheid introduceert, bevestigt de rechte neus een totale soberheid. Zijn strakke en rechtlijnige lijn signaleert ondubbelzinnig een serieuze professionele positionering. Het is de schoen voor belangrijke transacties, raden van bestuur en strategische presentaties.

Juist hierin schuilt het belang van dit paar: de Cubaanse hak, licht verhoogd en gebogen, voegt een unieke noot toe zonder de formaliteit van het geheel in gevaar te brengen. Deze technische fantasie blijft op het eerste gezicht onzichtbaar, maar verandert subtiel de houding en de tred: men wint enkele centimeters, het silhouet wordt slanker.

De groen gestreepte sokken die zichtbaar zijn op de close-up bevestigen deze aanpak: men respecteert scrupuleus de formele codes en staat zichzelf tegelijkertijd afgemeten persoonlijke details toe. Dit is de elegantie van de volleerde professional die zijn legitimiteit niet langer hoeft te bewijzen en zich deze vleugjes karakter kan veroorloven.

Onze zwarte oxford met rechte neus is hier verkrijgbaar voor €290 in plaats van €390

V. De Cubaanse hak: van de Perzische cavalerie tot de Beatles

Wat deze drie modellen verenigt, is een bijzonder geslaagde technische keuze: ze zijn allemaal Goodyear-welted, wat stevigheid, duurzaamheid en de mogelijkheid tot verzolen garandeert. Een coherente keuze voor schoenen die bestemd zijn voor intensief professioneel gebruik.

Het meest onderscheidende element blijft echter de 3,8 cm hoge Cubaanse hak, die licht naar binnen is gekanteld. Dit type hak vindt zijn oorsprong in de Perzische cavalerie van de 9e eeuw, waar het voor stabiliteit in de stijgbeugels zorgde. Na aan het begin van de 20e eeuw bijna uit de herengarderobe te zijn verdwenen, werd het in oktober 1961 op spectaculaire wijze opnieuw geïntroduceerd door de Beatles, die hun beroemde “Beatle Boots” bestelden bij Anello & Davide in Londen.

De jaren 1960-1970 markeren het hoogtepunt van de Cubaanse hak. De “Peacock Revolution” legitimeert de herenhak als een herovering van een stijl uit het verleden, verwijzend naar de hakken van Lodewijk XIV en de Spaanse flamencotraditie. Figuren als David Bowie, Elton John en Prince dragen steeds hogere hakken. Zelfs zakenlieden nemen in de jaren 1970 iets hogere hakken aan.

Na een neergang in de jaren 1980-1990 kent de Cubaanse hak sinds de jaren 2000 een eigentijdse terugkeer, met name dankzij Hedi Slimane bij Dior Homme en vervolgens bij Saint Laurent. Zo brengt dit detail zowel comfort als een iets slanker silhouet, zonder in overdaad te vervallen. Dit is precies wat deze modellen hun ietwat eigenzinnige karakter geeft: discreet genoeg om professioneel te blijven, opvallend genoeg om zich te onderscheiden.

De productie wordt toevertrouwd aan Portugese ateliers die bekend staan om hun expertise in de fabricage van tijdloze schoenen.

VI. UW MAAT KIEZEN

Om zo duidelijk mogelijk te zijn: het valt groot uit. Ik neem persoonlijk een maat kleiner dan normaal: waar ik bij Crockett & Jones of 7ème Largeur maat 41,5 heb, heb ik hier maat 40,5 genomen.

Neem toch de tijd om de volgende metingen te doen, het duurt 5 minuten en voorkomt 90% van de fouten.

Lengte:

• Begin met een vel papier op de grond te leggen. Ga erop staan met de sokken die u met uw toekomstige schoenen wilt dragen.
• Teken met een potlood de omtrek van uw voet, waarbij u het potlood goed loodrecht houdt.
• Nadat de omtrek is getekend, trekt u twee horizontale markeringen: één ter hoogte van de hiel, de andere aan het uiteinde van de tenen. De afstand tussen deze twee punten geeft u de exacte lengte van uw voet.

Breedte:

Om een nauwkeurige meting te verkrijgen, zoekt u eerst het breedste deel van uw voet: dit bevindt zich meestal ter hoogte van de metatarsofalangeale gewrichten. Wikkel vervolgens uw meetlint om de voet op dit precieze niveau, en zorg ervoor dat het goed horizontaal is en niet te strak of te los zit.

Maat	38.0	38.5	39.0	39.5	40.0	40.5	41.0	41.5	42.0
Lengte (mm)	238.4	241.7	245.0	248.4	251.7	255.0	258.3	261.7	265.0
Breedte D (standaard)	232.0	234.3	236.5	238.8	241.0	243.3	245.5	247.8	250.0
Breedte E (breed)	241.0	243.3	245.5	247.8	250.0	252.3	254.5	256.8	259.0
Breedte EE (extra breed)	245.5	247.8	250.0	252.3	254.5	256.8	259.0	261.3	263.5
Maat	42.5	43.0	43.5	44.0	44.5	45.0	45.5	46.0	46.5
Lengte (mm)	268.3	271.7	275.0	278.3	281.7	285.0	288.3	291.6	295.0
Breedte D (standaard)	252.3	254.5	256.8	259.0	261.3	263.5	265.8	268.0	270.3
Breedte E (breed)	261.3	263.5	265.8	268.0	270.3	272.5	274.8	277.0	279.3
Breedte EE (extra breed)	265.8	268.0	270.3	272.5	274.8	277.0	279.3	281.5	283.8
Maat	47.0	47.5	48.0	48.5	49.0	49.5	50.0
Lengte (mm)	298.3	301.6	305.0	308.3	311.6	315.0	318.3
Breedte D (standaard)	272.5	274.8	277.0	279.3	281.5	283.8	286.0
Breedte E (breed)	281.5	283.8	286.0	288.3	290.5	292.8	295.0
Breedte EE (extra breed)	286.0	288.3	290.5	292.8	295.0	297.3	299.5

CONCLUSIE

Deze samenwerking biedt drie essentiële modellen voor de zakelijke garderobe, zorgvuldig uitgevoerd en voorzien van een heel eigen karakter dankzij deze Cubaanse hak geïnspireerd op de jaren 1950-1970. Deze schoenen zijn niet zomaar accessoires: ze dragen decennia aan geschiedenis met zich mee, van de campussen van de Ivy League tot de kantoren van Wall Street, van de Milanese catwalks tot het witte doek.

Kortom, deze modellen zijn bedoeld voor wie op zoek is naar schoenen die zowel stevig als comfortabel zijn, maar ook dat extra beetje discrete originaliteit waardeert dat het verschil maakt. Een knipoog naar de geschiedenis van de herenmode, terwijl ze resoluut eigentijds blijven. De levering is gepland voor eind januari 2026 in het kader van een groepsbestelling.